Słupia – kościół pod wezwaniem Trójcy Świętej

Pierwsza wzmianka o parafii pochodzi z 1325 r.: Marcin, pleban ze Słupi, opłacił świętopietrze. W połowie XV w. Słupia, zgodnie z relacją Długosza, posiadała drewniany kościół, jednakże w 1595 r. ówczesny dziedzic przeszedł na arianizm i kościół zamieniono na zbór. Inwentarz z 1714 r. wspomina „kościół drewniany krzyżowy pod tytułem św. Wawrzyńca Męczennika, niepokonsekrowany”.

Obecny kościół, murowany, ufundował Antoni Michałowski, podkomorzy krakowski. Budowa trwała w latach 1778-1807. Kościół uposażyła wdowa po fundatorze, ale został ograbiony i spustoszony po bitwie pod Szczekocinami, która miała miejsce w 1794 r., na polach pobliskich wsi Wywła i Rawka. Po odbudowie został konsekrowany 20 sierpnia 1884 r. przez biskupa Tomasza Kulińskiego.

Świątynia leży na niewielkim wzniesieniu, obok dworu i otaczającego go parku. Murowany kościół składa się z dwuprzęsłowej nawy i węższego prezbiterium, zakończonego półkoliście. Fronton kościoła zdobią cztery pilastry, a rzeźba w niszy nad drzwiami wyobraża świętego Michała Archanioła zwyciężającego ducha ciemności.

W ołtarzu głównym, stiukowym znajduje się przedstawienie Trójcy Przenajświętszej. Obok ołtarza w niszach liczne figury. Cztery ołtarze boczne umieszczone są we wnękach w postaci stiukowych ram, nad murowanymi mensami.

Warto zobaczyć:

• wystrój kościoła o bogatej gipsowej ornamentyce
• ambona, niska, stojąca w nawie, przyozdobiona gipsaturą, przypomina rufę okrętu rzymskiego
• chrzcielnica, której trzon owija wąż z jabłkiem
• kapitele pilastrów, przedstawiające m.in. baranka, synogarlice, kosze róż, lilii, winogrona, owoce. Na pilastrach umieszczone są owalne obrazki z apostołami
• pamiątkowe płyty nagrobne z XVIII/XIX w.
• dzwonnica z XIX w.

Obok kościoła parafialnego znajdują się: pozostałości  zespołu dworskiego – dwór z końca XVIII w., rozbudowany w XX w.; spichlerz z I połowy XIX w.; park XVIII/XIX w. oraz krzyże i pomniki.

Podczas II wojny światowej Słupia była miejscem działalności tajnej filii pięciu wydziałów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pod koniec wojny w miejscowym dworze przebywał krótko Wincenty Witos, ukrywany tutaj przed planowanym przerzutem do Anglii.

Z Słupi kierujemy się na Sędziszów, w Nowej Wsi skręcamy na Marianów, docieramy do Rynku w Sędziszowie i jedziemy dalej przez Pawłowice, Boleścice aż do przejazdu kolejowego przy stacji kolejowej Krzcięcice. Przez przejazd kolejowy kierujemy się do drogi powiatowej i przez wieś Mierzyn docieramy do Krzcięcic.