Urszula Kozioł (1931–2025) była jedną z najważniejszych postaci polskiej literatury powojennej. Jej twórczość obejmowała poezję, prozę, dramaty, felietony i słuchowiska. Debiutowała w 1957 roku tomem Gumowe klocki. Jej ostatni tom poetycki Raptularz (2023) został uhonorowany Nagrodą Literacką „Nike” w 2024 roku. Pisała również dramaty, słuchowiska, felietony i utwory dla dzieci. Jej wiersze były tłumaczone na wiele języków i publikowane w międzynarodowych antologiach.
Zaliczana do nurtu poetów debiutujących po 1956 roku, obok m.in. Grochowiaka. Wydała ponad 20 tomów poetyckich, w tym: W rytmie korzeni, Żalnik, Supliki, Klangor, Ucieczki, Momenty, Raptularz. Proza i dramaty, m.in.: Postoje pamięci, Ptaki dla myśli, Trzy światy, sztuki dla dzieci i dorosłych. Felietony: cykl „Z poczekalni” w miesięczniku „Odra”.
Twórczość Urszuli Kozioł jest głęboko zakorzeniona w refleksji egzystencjalnej, filozoficznej i emocjonalnej. Jej poezja ewoluowała przez dekady, ale niezmiennie poruszała fundamentalne kwestie ludzkiego doświadczenia. Jej wiersze są pełne ironii, czułości i niezgody na przemijanie.
Oto kilka poruszających cytatów z poezji Urszuli Kozioł:
„Z niczym tu przyszłam i odejdę z niczym i wkrótce będzie jakby mnie nie było” – Momenty
„Nie jestem dobrze ułożona… starczy, że dobrze ułożona zdążę być w trumnie” – Supliki
„Moja płeć umarła w tym samym momencie, w którym ukochany na wieki wieków zamknął oczy” – Raptularz
„Wargi mnie bolą z niepocałowania, zresztą nie tylko wargi, bolą oczy z niepatrzenia…” – Poezje wybrane (II)
„Gdzie to tak spieszno / i po co ten galop” – Raptularz
„Stary człowiek prędzej dogada się z wróblem niż z bliźnim” – Supliki.
Nagrody i wyróżnienia:
- Nagroda Fundacji im. Kościelskich
- Nagroda PEN Clubu
- Wrocławska Nagroda Poetycka Silesius
- Doktorat honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego
- Honorowe obywatelstwo Wrocławia i Biłgoraja.
